Prekopavanje mrtvih ili kako rado ide srbin u vojnike

Polemika na tekst novinarke Dejane Ivanović, naslovnu stranu Blica i ostale ideje o vraćanju redovnog služenja vojnog roka.

Prema istraživanju uvažene agencije „Open source“ ,  a kako piše Politika manje poznate agencije,koje se bazira na hiljadu ispitanika od 12 do 75 godina, 65% mladih od 20 do 29 godina je za uvođenje redovnog služenja vojnog roka.  U tekstu se rezultat ovog istraživanja uzima kao razlog za zagovaranje ponovnog uvođenja redovnog služenja vojnog roka i to u trajanju od 12 meseci.

Drugi razlozi su  „afirmacija civilnog služenja vojnog roka  koje prevazilazi privogor savesti koje se inače poštuje u savremenim državama“,  kao i povećano poverenje u vojsku u odnosu na devedesete kad se nije poštovalo pravo na prigovor savesti, već se grubo kršilo.  Pored ovih argumenata, ne želim da kažem takozvanih, u Politici se citira i bivši general –major i načelnik vojne akademije Vidosav Kovačević  sa nadam se neizrečenim ili bar netačno prenesenim ličnim stavom:

 „ Bolje imati vojnika u kući nego nezaposlenog mladog čoveka koji će se možda odati porocima“.

U istom članku u Politici se žali zbog nedostatka referenduma o profesionalizaciji tj. ukidanju redovnog služenja vojnog roka kao prvom stepenu profesionalizacije vojske.

Želim da postavim nekoliko pitanja:

Kako je afirmacija civilnog služenja vojnog roka podstakla ukidanje vojne obaveze?

Kako je to prevazišla prigovor savesti  koji postoji u savremenim državama i koji je sastavni deo novog Ustava Republike Srbije članom 45?

Kako je relevantnost telefonske ankete od 1009 ispitanika bez navođenja procenta mladih dovela do zaključka „velikog istraživanja“, kako je navedeno u Blicu, da treba uvesti redovno služenje vojnog roka?

Kako to redovno služenje vojnog roka smanjuje nezaposlenost mladih?

Da li su svi nezaposleni mladi muškarci podložni porocima ili bar podložniji od ostalih grupa stanovništva? Na koji način vojska pomaže u sprečavanju poroka?

Kako to veliki odziv na Vojnu Akademiju tj. interesovanje za profesionalnu službu dovodi od zaključka da treba ponovo uvesti redovno služenje vojnog roka, koje se pre svega ne zasniva na principu dobrovoljnosti, kao kod gore pomenute Akademije?

Ko je naručilac ove ankete od agencije Open source?

Civlna služba je uvedena u Srbiji i Crnoj Gori 2003. godine u kojima osamdeset  godina posle prve savremene države nikad nije postala tj. nikad je nije vodilo nijedno drugo ministarstvo izuzev ministarstva odbrane, a ministarstvo odbrane sigurno nije afirmisalo civilnu službu kroz vanredna poboljšanja uslova ili kampanje promocije.  Vojno ministarstvo nikada nije ni smelo to da radi nego da omogući odlazak u civilnu službu. U savremenim državama vojska je većinom profesionalna i tu smo dosta kasnili i nismo pratili „modu“ sa zapada kako piše u Politici. Kad smo kod profesionalizacije i zapošljavanja, redovno služenje vojnog roka, po mom možda subjektivnom mišljenju koga po mnogim drugim istraživanjima, doduše starijim podržava velika većina, redovno služenje vojnog roka umanjuje šanse mladima da se zaposle. U vremenu kad treba da se bave usavršavanjem, praksama i aktvinim traženjem posla oni se izuzimaju sa tržišta rada i šalju na 12 meseci na službu koja u mnogome nema veze sa njihovim obrazovanjem i strukom. Da ne ponavljam koliki je to trošak ili da isti ne izračunavam budući da bi se računica proširila na nekoliko stotina stranica teksta.

Kad smo već kod prigovora savesti, u savremenim državama se ovo pravo vrlo poštuje i u skladu sa svim standardima koje ga prate kao što se poštuju i prava regruta i profesionalnih vojnika. Inače kod nas je garantovano Ustavom (član 45). Kada bi se poštovala sva ta prava kod nas, redovno služenje vojnog roka ne bi bilo uvedeno nikad jer bi samo osiguranje za 50 do 100 hiljada mladih ljudi višestruko uvećalo vojni budžet. Tu se slažem sa ministrom odbrane koji u Blicu tvrdi da smo daleko od uvođenja redovnog služenja vojnog roka zbog ogromnih troškova koje vuče sa sobom. Tako sam se isto složio i sa prethodnim ministrima odbrane kad su ukidali redovno služenje vojnog roka i pre toga kad su uvodili mogućnost civilne službe i počinjali profesionalizaciju vojske.

U članku u Politici se pominje referendum. Referendum je ustavno pravo kao i pravo na prigovor savesti i garancija dostignutih nivoa ljudskih prava. Otvoreno zagovaranje uvođenja novih obaveza jeste smanjenje već zagarantovanih ljudskih prava za određeni deo stanovništva, što je nepojmljivo i neprihvatljivo u svim zemljama koje su potpisnice Evropske konevncije o ljudskim pravima . Dodatno, neodrživa je i zamena teza koja se često koristi, da je vojni rok ukinut. Ukinuta je samo obaveza služenja vojnog roka, ali ne i pravo građana da služe vojni rok. Svi zainteresovani državljani Republike Srbije, imaju pravo, da odsluže vojni rok po sopstvenom zahtevu, u skladu sa zakonima naše države.  Zašto trošiti resurse države i naše vreme i novac zarad obavezivanja na nešto što već postoji kao mogućnost?

Slažem se i sa profesorom Trebješaninom koji se u Blicu pita da li se neko šali. Da verujem u teorije zavere pitao bih se i ko se šali sa naručivanjem i objavljivanjem ovakvih istraživanja i ko i zašto sada kad je redovno služenje vojnog roka ukinuto i mrtvo kao tema istu otkopava? I šta se valja ispod dok nam se mrtva tema oživljava?  I zašto ne možemo da se bavimo daljim reformama vojske i društva uopšte, a da postignuto prihvatimo za gotovo slagali se ili ne?

Petar Milićević 

Poruka pokreta 6 april, omladinski pokret iz Egipta

Ovo je generički prevod sa Arapskog.
Jasan je poziv za pomoć

A distress call to the human rights defenders all over the world

Calls on Egypt's youth demonstrators in defense of their homeland Egypt and their right to live in freedom and dignity of all human rights organizations, media and those concerned with human rights within the Arab Republic of Egypt and abroad, to intervene urgently and immediately in order to support and the support of peaceful demonstrators who are now subject to a systematic assault of men Egyptian security services "governmental organizations "under the guise of civilian dress and thugs and outlaws their collaborators, this terrorist attack that is using horses and camels, and various types of bladed weapons and electric batons, stones and bombs, the mole, Tove and another hand-made ..

Have to make sure we have the occurrence of 230 victims until the moment in today's events, between the dead and injured. The insurgents attacked government offices, information for some satellite channels, a continuation of the series of media blackout on events in Cairo and the various Egyptian governorates, so with the crime committed by the Egyptian regime, loss of legitimacy without attracting the attention of the world ..So we hope everyone carrying the banner of the defense of humanity, the right of people to express their views Boslemyp, freedom, human right to live in dignity in a system just to ensure the rights and preserve, to intervene now to support Almtazahri n and enable them to bury their martyrs in safety, and also CVG wounded and injured of treatment is urgent and immediate ..

What is happening on the land of Egypt now is a crime against humanity .. Ugly and unfortunate, urge you to respond to us and our support now.
 
Egyptian youth uprising

Poruka Maikela iz Egipta

Thanks Friends for your support
They just re-enabled internet in Egypt hours ago

I wish we can reach every possible friend, Amnesty and everybody else. It has became very hard here, Mubarak send hundreds of criminals to downtown couple of hours ago, and they are killing the demonstrators. we need every possible support, lots of my friends died or missing. I'm very sad because of this

My life is still at risk, but I'm continuing in this revolution until removal of this military dictatorship regime. people here don't want Omar Soliman nor any army leader

I'll follow you with more news, when I have more time

Kraj vojne diktature i moj razgovor sa ljudima iz Egipta

Osnov dolaska na vlast većine savremenih diktatora je bilo nezadovoljstvo naroda tadašnjim režimom kombinovano sa zloupotrebom aparata sile radi ostanka na vlasti. Tj. održanje na vlasti je moguće ili podrškom naroda ili zloupotrebom raznih aparata kao što su vojni, ekonomski ili medijski instrumenti. Ako uz ovo još dodamo veliku nacionalnu propagandu neutemeljenu u realnim uspesima vlastodržaca (kao što je ekonomski prosperitet ili razvoj građanskih sloboda) ostaje kao realna podrška samo aparat sile i prinude.  Egipat je u ovom slučaju jedan od tipičnih primera:

- Hosni Mubarak je diktator koji se na vlasti održava kombinacijom vanrednog stanja, lažiranih izbora i referenduma od 1981.

- Kontrola u Egiptu je bila apsolutna sa ugrožavanjem sloboda govora, medija, telekomukiacija čak i kretanja (npr. oko jednog kilometra od rezidencije predsednika je zabranjeno kretanje).

- Vladavini pomaže ogroman represivni aparat koji se sastoji od raznih javnih i tajnih policija uključujući i parapolicijske grupe i organizacije.

Vlast u Egiptu je pokušala da novim opresivnim merama suzbije i ove demonstracije. Blokirani su svi mediji (čak i inostrani kao Al Jazeera), telekomunikacije u delovima grada ili celim gradovima gde se dešavaju protesti, internet je blokiran, uvedeni su policijski časovi sa zabranom kretanja, uhapšene stotine ljudi. Pored toga je podstrekivan haos i organizovane pljačke, napadi i nasilje (mnogi izveštaji pokazuju da su pljačkaši i nasilnici imali policijske identifikacije). Ove demonstracije su poptuno organizovane preko interneta i incijalne grupe demonstranata su se okupile na osnovu poziva sa facebook grupa i drugih mreža. 

Odgovor naroda se sastoji od omasovljenja demonstracija, solidarisanja, samoorganizovanja i građanske neposlušnosti.  Od trenutka kad je ukinut interenet broj ljudi na Tahrir skveru se popoeo sa 200.000 na 2.000.000. Optimističke procene pokazuju da na protestima učestvuje preko 8 miliona ljudi.

Kroz svoj rad na razvoju prava na prigovor savesti sam došao u kontakt sa Maikel Nabil Sanadom, osnivačem pokreta koji se bavi ukidanjem vojne obaveze u Egiptu. Nakon višednevnog pokušavanja da razgovaram sa njim, uspeo sam u tome 01.02. oko 21 čas, kada je komunikacija sa Egiptom bila omogućena.

Maikel Nabil Sanad je osnivač pokreta "NE vojnoj obavezi". Član je liberalne partije. Bio je aktivan i u partiji demokratskog fronta, “Egipat - moja domovina”, El - Ghad partiji. Bio je uhapšen nekoliko puta tokom svog aktivizma. Proglasio se prigovaračem savesti u 2010 godini i svoje pismo o odbijanju vojne obaveze predao ministarstvu odbrane, vojnim vlastima i institucijama koje štite ljudska i građanska prava u Egiptu.

Iz razgovora sa Maikelom sam saznao nekoliko stvari na koje bi protestanti želeli da ukažu.

Prvo što žele da ode u svet je da poruka da demonstracije nisu organizovane od strane "Muslimanske braće" niti bilo koje druge verske organizacije. Muslimanska braća su izvikana na demonstracijama jer nisu podržali proteste od početka.

Razne partije i pokreti traže građansku, sekularnu i demokratsku vlast.

U demonstracijama učestvuju i muslimanske i hrišćanske organizacije. Oni bi želeli što masovniju podršku od svih naroda sveta i pozivaju na demonstracije ispred Egipatskih ambasada.

Kad sam ga pitao da li želi da pobegne iz zemlje ne bi li bio sigurniji, rekao je izričito NE, naglašavajući odgovornost i solidarnost sa ljudima koji su sa njim došli u Kairo. 

Pored prisutnog straha atmosfera je pozitivna i svi su željni da istraju do kraja u nenasilnim demonstracijama dok Mubarak ne ode sa vlasti.

Jedan mladi par se venčao u masi među demonstrantima.

Demonstranti su zauzeli četiri vojna tenka i sprečili ih da dođu blizu Tahrir skvera.

Vojska i policija je blizu, ali ne interveniše u delovima najvećih protesta.

Petar Milićević je direktor razvoja Evropskog biroa za prigovor savesti u Briselu www.ebco-beoc.eu i jedan od osnivača NVO "Evropa nema alternativu". Predstavnici ove organizacije su 2009 imali sastanak, razgovor i držali predavanje na temu organizacije protesta i vođenja kampanje predstavnicima nekoliko egipatskih organizacija kao što su Omladinski pokret “6. april” ili “Centar za pravdu u pravosuđu” (Center for right in justice).